Bereid je voor om je
God te ontmoeten!
De Koninkrijken van de Hemel & de Hel
en de Wederkomst van Christus
door Angelica Zambrano
Deel 1
God te ontmoeten!
De Koninkrijken van de Hemel & de Hel
en de Wederkomst van Christus
door Angelica Zambrano
Deel 1
Voor een periode van 23 uur werd aan een jong meisje uit Ecuador, genoemd Angelica, de Koninkrijken van de Hemel en de Hel, en de wederkomst van Christus getoond. Zij was er getuige van dat Jezus weende, terwijl Hij naar menigten van zielen keek, die voor eeuwig verloren waren, een wereld die Hem verworpen had, een Kerk die voor het grootste deel onvoorbereid is voor Hem, een volk dat gestopt is om te getuigen tegen de verlorenen en een vermaaksindustrie die zelfs kinderen naar satan toe lokt. Zij getuigt, dat er veel van onze hoog culturele idolen lijden in de afgrond: zangers, entertainers, en zelfs de paus. Aan Angelica werd ook getoond hoe het Koninkrijk van de Hemel wonderlijk voorbereid en klaar is; een onvoorstelbare glorieuze plaats waar geen kwaad bestaat. Toch komt Jezus alleen terug voor een Heilig Volk en vele van Gods kinderen zullen niet klaar zijn op die dag en zullen achter blijven in een wereld die uit elkaar zal vallen.
Locatie: El Empalme, Ecuador
Locatie: El Empalme, Ecuador
Maxima (de moeder):
Mijn naam is Maxima Zambrano en we zijn aangesloten bij de "Casa de Oracion" kerk in El Empalme. Wij waren voor 15 dagen aan het vasten en wij riepen het uit tot God; mijn dochter Angelica deed ook mee. Tijdens deze vijftien dagen van vasten, kon ik boven het natuurlijke zien, wat ik nog nooit eerder gedaan had. Wij waren aan het bidden en vasten in een retraite en we bleven zelfs thuis doorbidden, uitroepen en wachten totdat God tot ons zou spreken.
De Heere gaf ons veel bemoedigingen. Vanwege onze beproevingen wilden we het vaak opgeven, maar de Heere was er om ons te helpen. Hij gaf ons Jeremia 33:3 "Roep tot Mij, en Ik zal u antwoorden, Ik zal u grote en onbegrijpelijke dingen bekendmaken, die u niet weet." Mijn dochter was met klem bezig geweest om dit aan de Heere te vragen hoewel ik dat toentertijd niet wist.
Angelica (de dochter):
Mijn naam is Angelica Elizabeth Zambrano Mora. Ik ben 18 jaar en studeer op de "Colegio José María Velazco Ibarra", hier op El Cantón, El Empalme, Ecuador. De eerste keer dat ik Christus accepteerde was toen ik 12 jaar was, maar ik zei tegen mijzelf, "Geen van mijn vrienden zijn Evangelische Christenen en ik voel mij als een vreemde in hun midden,"dus verliet ik God en ik ging een heel slecht leven lijden, maar God trok mij daar uit. Op mijn 15de verjaardag werd ik weer herenigd met God maar ik was nog steeds dubbelhartig. De Bijbel zegt in Jacobus 1:8, "Hij is een dubbelhartig man, onstandvastig in al zijn wegen" 2
en ik was één van deze personen. Mijn vader zei dan, "Je hoeft niet zo te zijn, het ziet er vreselijk uit, het is verkeerd," maar ik antwoordde dan, "Dit is zoals ik ben, en zoals ik wil zijn, niemand hoeft mij te vertellen hoe ik moet zijn of wat ik moet doen of hoe ik me moet kleden of gedragen." Hij reageerde met, "God zal je gaan aanpakken. Hij zal je gaan veranderen," Rond mijn 17de verjaardag kwam ik nader tot de Heere. Op 18 april kwam ik tot Hem en zei, "Heere, ik voel mij zo slecht en ik weet dat ik een zondaar ben," en ik vertelde Hem hoe ik mij voelde. "Heere, vergeef mij. Ik wil dat U mijn naam in het Boek des Levens schrijft en mij accepteert als Uw kind." Ik had berouw en gaf mijn leven terug aan de Heere. Ik zei, "Heere ik wil dat U mij veranderd en een koersverschil in mij maakt." Ik riep met heel mijn hart en vroeg Hem, om mij te veranderen. Maar, terwijl de tijd voorbij ging, voelde ik geen verandering. Het enige verschil was, dat ik naar de kerk begon te gaan om de Bijbel te lezen en te bidden. Dat was het enige wat in mijn leven veranderde.
Vervolgens werd ik in augustus uitgenodigd om voor 15 dagen te vasten. Ik besloot om mee te doen, maar voordat ik begon, zei ik, "Heere, ik wil dat U hier tot mij gaat spreken." Tijdens het vasten sprak de Heere met bijna iedereen behalve mij! Het was alsof de Heere mij niet zag en dat deed zeer. Ik bad, "Heere, gaat U niet met mij spreken?" Ik huilde en bleef doorvragen, "Heere, houd U wel van mij? Bent U hier? Bent U bij mij?Waarom spreekt U niet met mij, zoals U dat wel doet tegen de anderen? U spreekt tegen de anderen over zoveel dingen en U geeft zelfs woorden van profetie, maar niet tegen mij." Ik vroeg om een teken, dat Hij bij mij was, en de Heere gaf mij Jeremia 33:3, "Roep tot Mij, en Ik zal u antwoorden, Ik zal u grote en onbegrijpelijke dingen bekendmaken, die u niet weet." Ik zei, "Heere, heeft U zojuist tot mij gesproken?" Omdat ik Zijn hoorbare stem had gehoord en een visioen had gekregen van de woorden die geschreven staan in. (Jeremia 33:3)
Ik zei, "Heere, is dat voor mij?" Ik held het voor me, terwijl de anderen allemaal aan het getuigen waren over wat de Heere hun had gegeven en had laten zien. Maar ik hield mij stil en bleef over de woorden nadenken. "Roep tot Mij" betekent bidden, maar wat betekent, "grote en onbegrijpelijke dingen?" Ik dacht, "Dit kan alleen maar hemel en hel betekenen." Dus zei ik, "Heere ik wil dat U mij alleen maar de hemel laat zien en niet de hel, omdat ik gehoord heb, dat het een verschrikkelijke plaats is." Maar daarna, bad ik met heel mijn hart, "Heere als het Uw wil is, om mij meer te laten zien, laat het zo geschieden, maar verander mij dan eerst. Ik wil dat U een verandering in mij brengt. Ik wil anders zijn."
Zodra we klaar waren met vasten, begonnen de beproevingen en moeilijkheden te komen en ik voelde mij soms te zwak en niet in staat, om continue met de Heere te wandelen; maar Hij gaf mij kracht; ik begon Zijn stem te horen en ik leerde Hem beter kennen. Wij werden goede vrienden. De Heere is onze beste Vriend, de Heilige Geest. Ik vertelde Hem, "Heere, U bent mijn beste Vriend. Ik wil U beter leren kennen," en ik deelde al mijn gedachten met Hem.
Ik bad de gehele maand augustus, en in november kwam er een dienstknecht van de Heere in ons huis, die zei, "Moge de Heere je zegenen." Ik antwoordde met, "Amen." Daarna zei hij, "Ik ben hier om je een boodschap van God te geven….je moet jezelf gaan voorbereiden, omdat de Heere je grote en onbegrijpelijke dingen wil bekendmaken, die je niet weet. Hij gaat je de hemel en de hel laten zien, omdat je dat vanuit Jeremia 33:3 steeds gevraagd hebt." Ik vroeg, "Ja, hoe weet u dat? Ik heb dat aan niemand verteld." Hij antwoordde, "Dezelfde God die jij dient en prijst is dezelfde God die ik ook prijs en Hij is Diegene die mij alles vertelde."
We begonnen al snel met gebed. Er waren wat vrouwen uit de kerk en wat familieleden, die met ons meebaden. Maar zodra wij begonnen te bidden, begon ik te zien hoe de hemelen zich opende. Dus zei ik, "Ik zie dat de hemelen opengaan en 2 engelen komen naar beneden!" De man zei, "Vraag aan ze, waarom ze hier zijn."
Zij waren lang en mooi met prachtige vleugelen. Zij waren groot en glanzend en ze leken transparant, briljant als goud. Zij droegen kristallen sandalen en hadden heilige gewaden aan. "Waarom zij jullie hier?" Zij glimlachten en zeiden, "Wij zijn hier, omdat je een taak hebt, die je moet vervullen. Wij zijn hier, omdat je de hemel en de hel moet bezoeken en wij zullen niet vertrekken, voordat dit alles geschied is." Ik reageerde met, "Dat is goed, maar ik wil alleen de hemel bezoeken en niet de hel." Zij glimlachten en bleven daar, maar zij zeiden niets meer. Nadat wij klaar waren met bidden, zag ik hun nog steeds daar.
Ik begon ook de Heilige Geest te zien; Hij is mij beste Vriend; Hij is heilig; Hij is alwetend; Hij is alom tegenwoordig! Ik kon Hem zien, transparant en briljant op hetzelfde moment; met een briljant uiterlijk, ik kon Zijn glimlach zien en Zijn liefdevolle starende blik! Ik kan Hem nauwelijks beschrijven, omdat Hij veel mooier is dan de engelen. De engelen hebben hun eigen schoonheid maar de Heilige geest overtreft hun in schoonheid! Ik kon Zijn hoorbare stem horen, een stem vol van liefde, een hartstochtelijk stem. Ik kan Zijn stem gewoon niet uitleggen; een stem als de donder en tegelijkertijd zegt Hij, "Ik ben bij je." Dus bleef ik er naar streven om continue met God te wandelen, zelfs wanneer er beproevingen waren die ons omringden. We gingen door hele moeilijke momenten, maar op hetzelfde moment ook door overwinningen. Ik zei, "Heere, laat Uw wil geschieden." Ik bleef de engelen zien, zelfs op school en in mijn klassen. Ik was zo blij, zo vol van vreugde omdat ik hun echt kon zien!
De dienstknecht van de Heere, die mijn huis had bezocht, vertelde mij, om mijzelf te gaan voorbereiden, omdat ik de hemel en de hel zou gaan zien. Maar hij zei ook nog iets, wat ik moeilijk vond. Hij zei, "Jij gaat sterven." Het was niet makkelijk, toen ik dit hoorde.
"Hoe zal ik gaan sterven? Ik ben nog zo jong," vroeg ik. Hij antwoordde, "Maak je er geen zorgen over, alles wat God doet is perfect en Hij zal je weer tot leven wekken, zodat je kan getuigen over de hemel en de hel, waarvan God wil, dat wij daar allemaal vanaf weten." Ik zei, "Amen, maar zal ik overreden worden door een auto? Hoe zal ik sterven?" Ideeën stroomde in mijn gedachten, maar de Heere zei tegen mij, dat ik mij geen zorgen moest maken, dat alles onder controle was. Ik zei, "Dank U, Heere!"
Op 6 november, nadat ik van school naar huis was gegaan, waren de engelen nog steeds bij mij. Zelfs, terwijl ik de Heere prees, spraken zij niet tegen mij. Het enige wat zij zeiden was, "Heilig, Heilig, Heilig, Halleluja." Zij gaven glorie, eer en aanbidding aan onze Hemelse Vader. De Heilige Geest was daar samen met de engelen en ik verheugde mij. Veel mensen zeggen dat het evangelie saai is, maar dat is een grote leugen van de duivel, om de mensen te weerhouden om Gods aanwezigheid te zoeken. Ik geloofde dit eerst ook, maar nadat ik de Heere en de Heilige Geest ontmoet heb, weet ik dat het evangelie niet saai is. Het is de allermooiste ervaring, die je kan hebben op aarde!
Ik kon zien; spelen met, en zelfs praten met de Heilige Geest, maar de engelen spraken niet met mij, zij aanbaden de Heere. Ik zei dan, "Heilige Geest kom met mij mee en doe dit of dat" en Hij was er dan. Ik kon Hem voelen en zien.
Ik zag Hem als Hij opstond, en zette zelfs een stoel voor Hem neer. Ook al zien vele Hem niet, Hij is hier! Die relatie is blijven bestaan en er is geen reden om dat te stoppen, als je dat eenmaal hebt ervaren…ik zou me daar nooit van willen weerhouden. Als ik bedenk, waar Hij mij uit vandaan heeft getrokken, zoals ik voordien was, dan ben ik zo dankbaar voor Zijn genade, voor al Zijn liefde naar de mensheid en naar mij!
Op 7 november, toen ik naar huis terug ging, hoorde ik een stem die zei, "Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!" Ik wist dat het de Heilige Geest was, omdat ik Hem kon zien. Ik negeerde Zijn stem en zei, "Heere, Ik wil vandaag niet sterven!" Maar Hij herhaalde, "Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!" Deze keer zei Hij het luider en met veel meer kracht. Ik antwoordde, "Heere, ik weet dat U het bent, die tegen mij spreekt; ik vraag alleen maar voor een bevestiging en daarna, doe met mij wat U wilt. Ik zal doen wat U ook vraagt; Ik geef mij over, zelfs al ben ik bang, omdat ik weet, dat U met mij bent en U echt bent."
Ik bad, "Laat die persoon die U eerder gebruikt heeft, aan mij de boodschap overbrengen. Laat hem in mijn huis aangekomen zijn,voordat ik arriveer, en laat hij mij vertellen, dat ik vandaag zal sterven."De Heere weet, op een of andere manier, ons verleden, heden en toekomst. Hij wist, wat ik Hem zou verzoeken. Dus, toen ik thuis kwam, was de dienstknecht van de Heere er al.
Maxima:
Toen mij dochter thuis kwam, waren wij in de keuken. Toen Angelica, de dienstknecht van de Heere zag, zei ze, "Moge de Heere je zegenen." De man van God reageerde met, "God zegen je. Ben je klaar? Want vandaag is de dag dat de Heere je wilt meenemen, om 16.00 uur." Ze stond daar maar, verbaasd dat de Heere haar verzoek had ingewilligd.
Angelica:
Toen ik dit hoorde zei ik, "Amen…maar ik wil niet sterven, ik kan niet sterven! Nee, Heere, ik ben bang, heel erg bang, angstaanjagend bang!" De dienstknecht van de Heere zei, "Laten we bidden, dat jouw angst, je nu zal verlaten in de naam van onze Heere." Ik zei, "Amen" en we baden. Al vrij snel voelde ik, dat alle angst mij verliet en er kwam een onvoorstelbare vreugde, waardoor dood gaan, het beste leek te zijn, wat mij kon overkomen. Ik begon te glimlachen en te lachen terwijl iedereen naar mij keek. Zij konden allemaal zien, dat ik veranderde van somberheid naar blijdschap. Ik was aan het glimlachen, springen en aan het zingen.
Maxima:
Mijn dochter voelde onmiddellijk vreugde in haar hart komen en begon te eten. Ze at een beetje van alles, zeggende, "Als ik niet terugkeer, heb ik in ieder geval gegeten en ben ik vol."
Angelica:
Iedereen begon te lachen en vroeg, "Waarom gedraag je jezelf zo, in plaats van verdrietig te zijn ben je blij, je bent zo vreugdevol?" Ik vertelde hen, "Logisch, ik ga de Heere zien, Ik zal bij Hem zijn, maar ik weet niet of ik terugkom, dus wil ik al mijn bezittingen weggeven." Zij staarden mij allemaal aan en vroegen, "Ga je al je bezittingen weggeven?" Mijn moeders ogen stonden wijd open van verbazing!
Maxima:
Mijn dochter begon haar dingen weg te geven. Ze gaf alles weg, alles! Vrouwen van de kerk waren bij ons, zoals gewoonlijk en ze gaf aan iedereen iets. Toen ik naar haar intenties vroeg, zei ze, "Als 5
ik terugkom, dan kunnen ze alles aan mij teruggeven, maar als ik niet terugkom, dan mogen ze alles houden."
Angelica:
Ik kan me voorstellen hoe verdrietig mijn moeder zich gevoeld moet hebben, toen ik dat zei. Maar ik voelde mij zo blij, toen ik alles begon weg te geven; mijn kleding, mijn bed, mijn mobieltje, alles, met één voorwaarden; Als ik terugkom, moet alles weer aan mij worden teruggegeven. Zij begonnen allemaal te lachen.
Maxima:
Zij was vastberaden, maar als een moeder, voelde ik zoveel verdriet. Het was niet makkelijk. Ik vroeg mij af, "Heere, als het moment aanbreekt, hoe zal het zijn?" Ik kon het niet begrijpen. Terwijl zij begonnen met bidden, was ik dingen in huis aan het organiseren. Zij zeiden, "Zuster, kom laten wij bidden." Maar ik antwoordde, "Begin alvast maar, ik zal er later bij komen. Laat mij deze taak nog even afmaken."
Angelica:
Ze bleven mij allemaal observeren, terwijl wij baden. Ik bad, "Heere, ik wil Uw wil doen. U bent niet een man, dat U zou liegen of berouw zult hebben. Ik weet dat U echt bent. Als ik niet in staat bent om Uw taak te volbrengen, dan is het beter dat U mij meeneemt en daar laat; maar als ik Uw wil zal kunnen volbrengen, breng mij dan terug, maar help mij om de waarheid te vertellen, bereid mij voor, help mij om te preken en om te vertellen, dat de mensen zich moeten bekeren." dat was mijn kortste gebed. Ik vertelde dit aan de dienstknecht van de Heere en zei, "Vertel mijn moeder niet wat ik tegen de Heere gezegd heb." Hij antwoordde, "Ik zal het haar nu nog niet vertellen, maar als de Heere je eenmaal weggenomen heeft, zal ik het haar vertellen." We bleven bidden en kwamen samen in een gebedscirkel.
Maxima:
Om 15.30 uur, vertelde de Heere aan Zijn dienstknecht om mijn dochter te zalven. Sommige van ons gingen de kamer in en zalfden haar. Hij gaf ons twee minuten om haar helemaal te zalven, vanaf haar haren, alles, haar hele lichaam. Ze was volledig gezalfd.
Mijn moeder en een andere vrouw van de kerk, Fátima Navarrete, zalfden mij met olie. Maar terwijl ze mij zalfden, voelde ik dat iets mij bedekte, het was alsof glas mij omringde. Het is moeilijk uit te leggen. Het voelde alsof ik bedekt was met iets, als een wapenuitrusting en ik kan niet verklaren, waarmee ik bedekt was. Hierna, wanneer zij probeerde om mij aan te raken, konden zij dat niet meer.
Maxima:
Terwijl wij aan het bidden waren over Angelica, probeerde ik mijn handen op haar te leggen, maar ik kon haar niet aanraken! Ze had een of ander soort van bedekking om haar heen. Het was vreemd maar niemand kon haar aanraken! Deze bedekking was 30 cm dik om haar heen, van de bovenkant van haar hoofd tot de onderkant van haar voeten. Daar schrok ik het meeste van. Ik heb wel meer mijn handen opgelegd in de dienst van de Heere, maar zoiets als dit, was nog nooit gebeurd. Ik zei, "O, er moet wel iets aan de hand zijn," en ik begon te bidden en de Heere te danken. Plotseling voelde ik enorme vreugde. Het verdriet was uit mijn hart weggegaan, de pijn was weg en ik voelde mij nu vreugdevol en blij! Wij bleven bidden en om ongeveer 16.00 uur viel mij dochter op de grond.
Angelica:
Tijdens het bidden voelde ik mij kortademig; ik kon amper ademen. Ik voelde een pijn in mijn buik en in mijn hart. Ik voelde dat mijn bloed langzamer ging stromen en ik voelde een enorme pijn over heel mijn lichaam. Het enige wat ik kon zeggen was, "Heere, geef mij kracht, geef mij kracht!" omdat ik voelde dat ik niet zo verder kon. Ik had geen kracht, het was mij aan het verlaten! Toen ik naar de hemel opkeek, in de geestelijke wereld, niet met mijn fysieke ogen, zag ik dat de hemel zich opende. Ik zag engelen, niet twee of tien, maar miljoenen van hen verzamelden zich. In het midden van die miljoenen engelen zag ik een Licht, 10.000 keer helderder dan de zon. En ik zei: "Heere, dat bent U, Die komt!"
Angelica (de dochter):
Mijn naam is Angelica Elizabeth Zambrano Mora. Ik ben 18 jaar en studeer op de "Colegio José María Velazco Ibarra", hier op El Cantón, El Empalme, Ecuador. De eerste keer dat ik Christus accepteerde was toen ik 12 jaar was, maar ik zei tegen mijzelf, "Geen van mijn vrienden zijn Evangelische Christenen en ik voel mij als een vreemde in hun midden,"dus verliet ik God en ik ging een heel slecht leven lijden, maar God trok mij daar uit. Op mijn 15de verjaardag werd ik weer herenigd met God maar ik was nog steeds dubbelhartig. De Bijbel zegt in Jacobus 1:8, "Hij is een dubbelhartig man, onstandvastig in al zijn wegen" 2
en ik was één van deze personen. Mijn vader zei dan, "Je hoeft niet zo te zijn, het ziet er vreselijk uit, het is verkeerd," maar ik antwoordde dan, "Dit is zoals ik ben, en zoals ik wil zijn, niemand hoeft mij te vertellen hoe ik moet zijn of wat ik moet doen of hoe ik me moet kleden of gedragen." Hij reageerde met, "God zal je gaan aanpakken. Hij zal je gaan veranderen," Rond mijn 17de verjaardag kwam ik nader tot de Heere. Op 18 april kwam ik tot Hem en zei, "Heere, ik voel mij zo slecht en ik weet dat ik een zondaar ben," en ik vertelde Hem hoe ik mij voelde. "Heere, vergeef mij. Ik wil dat U mijn naam in het Boek des Levens schrijft en mij accepteert als Uw kind." Ik had berouw en gaf mijn leven terug aan de Heere. Ik zei, "Heere ik wil dat U mij veranderd en een koersverschil in mij maakt." Ik riep met heel mijn hart en vroeg Hem, om mij te veranderen. Maar, terwijl de tijd voorbij ging, voelde ik geen verandering. Het enige verschil was, dat ik naar de kerk begon te gaan om de Bijbel te lezen en te bidden. Dat was het enige wat in mijn leven veranderde.
Vervolgens werd ik in augustus uitgenodigd om voor 15 dagen te vasten. Ik besloot om mee te doen, maar voordat ik begon, zei ik, "Heere, ik wil dat U hier tot mij gaat spreken." Tijdens het vasten sprak de Heere met bijna iedereen behalve mij! Het was alsof de Heere mij niet zag en dat deed zeer. Ik bad, "Heere, gaat U niet met mij spreken?" Ik huilde en bleef doorvragen, "Heere, houd U wel van mij? Bent U hier? Bent U bij mij?Waarom spreekt U niet met mij, zoals U dat wel doet tegen de anderen? U spreekt tegen de anderen over zoveel dingen en U geeft zelfs woorden van profetie, maar niet tegen mij." Ik vroeg om een teken, dat Hij bij mij was, en de Heere gaf mij Jeremia 33:3, "Roep tot Mij, en Ik zal u antwoorden, Ik zal u grote en onbegrijpelijke dingen bekendmaken, die u niet weet." Ik zei, "Heere, heeft U zojuist tot mij gesproken?" Omdat ik Zijn hoorbare stem had gehoord en een visioen had gekregen van de woorden die geschreven staan in. (Jeremia 33:3)
Ik zei, "Heere, is dat voor mij?" Ik held het voor me, terwijl de anderen allemaal aan het getuigen waren over wat de Heere hun had gegeven en had laten zien. Maar ik hield mij stil en bleef over de woorden nadenken. "Roep tot Mij" betekent bidden, maar wat betekent, "grote en onbegrijpelijke dingen?" Ik dacht, "Dit kan alleen maar hemel en hel betekenen." Dus zei ik, "Heere ik wil dat U mij alleen maar de hemel laat zien en niet de hel, omdat ik gehoord heb, dat het een verschrikkelijke plaats is." Maar daarna, bad ik met heel mijn hart, "Heere als het Uw wil is, om mij meer te laten zien, laat het zo geschieden, maar verander mij dan eerst. Ik wil dat U een verandering in mij brengt. Ik wil anders zijn."
Zodra we klaar waren met vasten, begonnen de beproevingen en moeilijkheden te komen en ik voelde mij soms te zwak en niet in staat, om continue met de Heere te wandelen; maar Hij gaf mij kracht; ik begon Zijn stem te horen en ik leerde Hem beter kennen. Wij werden goede vrienden. De Heere is onze beste Vriend, de Heilige Geest. Ik vertelde Hem, "Heere, U bent mijn beste Vriend. Ik wil U beter leren kennen," en ik deelde al mijn gedachten met Hem.
Ik bad de gehele maand augustus, en in november kwam er een dienstknecht van de Heere in ons huis, die zei, "Moge de Heere je zegenen." Ik antwoordde met, "Amen." Daarna zei hij, "Ik ben hier om je een boodschap van God te geven….je moet jezelf gaan voorbereiden, omdat de Heere je grote en onbegrijpelijke dingen wil bekendmaken, die je niet weet. Hij gaat je de hemel en de hel laten zien, omdat je dat vanuit Jeremia 33:3 steeds gevraagd hebt." Ik vroeg, "Ja, hoe weet u dat? Ik heb dat aan niemand verteld." Hij antwoordde, "Dezelfde God die jij dient en prijst is dezelfde God die ik ook prijs en Hij is Diegene die mij alles vertelde."
We begonnen al snel met gebed. Er waren wat vrouwen uit de kerk en wat familieleden, die met ons meebaden. Maar zodra wij begonnen te bidden, begon ik te zien hoe de hemelen zich opende. Dus zei ik, "Ik zie dat de hemelen opengaan en 2 engelen komen naar beneden!" De man zei, "Vraag aan ze, waarom ze hier zijn."
Zij waren lang en mooi met prachtige vleugelen. Zij waren groot en glanzend en ze leken transparant, briljant als goud. Zij droegen kristallen sandalen en hadden heilige gewaden aan. "Waarom zij jullie hier?" Zij glimlachten en zeiden, "Wij zijn hier, omdat je een taak hebt, die je moet vervullen. Wij zijn hier, omdat je de hemel en de hel moet bezoeken en wij zullen niet vertrekken, voordat dit alles geschied is." Ik reageerde met, "Dat is goed, maar ik wil alleen de hemel bezoeken en niet de hel." Zij glimlachten en bleven daar, maar zij zeiden niets meer. Nadat wij klaar waren met bidden, zag ik hun nog steeds daar.
Ik begon ook de Heilige Geest te zien; Hij is mij beste Vriend; Hij is heilig; Hij is alwetend; Hij is alom tegenwoordig! Ik kon Hem zien, transparant en briljant op hetzelfde moment; met een briljant uiterlijk, ik kon Zijn glimlach zien en Zijn liefdevolle starende blik! Ik kan Hem nauwelijks beschrijven, omdat Hij veel mooier is dan de engelen. De engelen hebben hun eigen schoonheid maar de Heilige geest overtreft hun in schoonheid! Ik kon Zijn hoorbare stem horen, een stem vol van liefde, een hartstochtelijk stem. Ik kan Zijn stem gewoon niet uitleggen; een stem als de donder en tegelijkertijd zegt Hij, "Ik ben bij je." Dus bleef ik er naar streven om continue met God te wandelen, zelfs wanneer er beproevingen waren die ons omringden. We gingen door hele moeilijke momenten, maar op hetzelfde moment ook door overwinningen. Ik zei, "Heere, laat Uw wil geschieden." Ik bleef de engelen zien, zelfs op school en in mijn klassen. Ik was zo blij, zo vol van vreugde omdat ik hun echt kon zien!
De dienstknecht van de Heere, die mijn huis had bezocht, vertelde mij, om mijzelf te gaan voorbereiden, omdat ik de hemel en de hel zou gaan zien. Maar hij zei ook nog iets, wat ik moeilijk vond. Hij zei, "Jij gaat sterven." Het was niet makkelijk, toen ik dit hoorde.
"Hoe zal ik gaan sterven? Ik ben nog zo jong," vroeg ik. Hij antwoordde, "Maak je er geen zorgen over, alles wat God doet is perfect en Hij zal je weer tot leven wekken, zodat je kan getuigen over de hemel en de hel, waarvan God wil, dat wij daar allemaal vanaf weten." Ik zei, "Amen, maar zal ik overreden worden door een auto? Hoe zal ik sterven?" Ideeën stroomde in mijn gedachten, maar de Heere zei tegen mij, dat ik mij geen zorgen moest maken, dat alles onder controle was. Ik zei, "Dank U, Heere!"
Op 6 november, nadat ik van school naar huis was gegaan, waren de engelen nog steeds bij mij. Zelfs, terwijl ik de Heere prees, spraken zij niet tegen mij. Het enige wat zij zeiden was, "Heilig, Heilig, Heilig, Halleluja." Zij gaven glorie, eer en aanbidding aan onze Hemelse Vader. De Heilige Geest was daar samen met de engelen en ik verheugde mij. Veel mensen zeggen dat het evangelie saai is, maar dat is een grote leugen van de duivel, om de mensen te weerhouden om Gods aanwezigheid te zoeken. Ik geloofde dit eerst ook, maar nadat ik de Heere en de Heilige Geest ontmoet heb, weet ik dat het evangelie niet saai is. Het is de allermooiste ervaring, die je kan hebben op aarde!
Ik kon zien; spelen met, en zelfs praten met de Heilige Geest, maar de engelen spraken niet met mij, zij aanbaden de Heere. Ik zei dan, "Heilige Geest kom met mij mee en doe dit of dat" en Hij was er dan. Ik kon Hem voelen en zien.
Ik zag Hem als Hij opstond, en zette zelfs een stoel voor Hem neer. Ook al zien vele Hem niet, Hij is hier! Die relatie is blijven bestaan en er is geen reden om dat te stoppen, als je dat eenmaal hebt ervaren…ik zou me daar nooit van willen weerhouden. Als ik bedenk, waar Hij mij uit vandaan heeft getrokken, zoals ik voordien was, dan ben ik zo dankbaar voor Zijn genade, voor al Zijn liefde naar de mensheid en naar mij!
Op 7 november, toen ik naar huis terug ging, hoorde ik een stem die zei, "Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!" Ik wist dat het de Heilige Geest was, omdat ik Hem kon zien. Ik negeerde Zijn stem en zei, "Heere, Ik wil vandaag niet sterven!" Maar Hij herhaalde, "Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!" Deze keer zei Hij het luider en met veel meer kracht. Ik antwoordde, "Heere, ik weet dat U het bent, die tegen mij spreekt; ik vraag alleen maar voor een bevestiging en daarna, doe met mij wat U wilt. Ik zal doen wat U ook vraagt; Ik geef mij over, zelfs al ben ik bang, omdat ik weet, dat U met mij bent en U echt bent."
Ik bad, "Laat die persoon die U eerder gebruikt heeft, aan mij de boodschap overbrengen. Laat hem in mijn huis aangekomen zijn,voordat ik arriveer, en laat hij mij vertellen, dat ik vandaag zal sterven."De Heere weet, op een of andere manier, ons verleden, heden en toekomst. Hij wist, wat ik Hem zou verzoeken. Dus, toen ik thuis kwam, was de dienstknecht van de Heere er al.
Maxima:
Toen mij dochter thuis kwam, waren wij in de keuken. Toen Angelica, de dienstknecht van de Heere zag, zei ze, "Moge de Heere je zegenen." De man van God reageerde met, "God zegen je. Ben je klaar? Want vandaag is de dag dat de Heere je wilt meenemen, om 16.00 uur." Ze stond daar maar, verbaasd dat de Heere haar verzoek had ingewilligd.
Angelica:
Toen ik dit hoorde zei ik, "Amen…maar ik wil niet sterven, ik kan niet sterven! Nee, Heere, ik ben bang, heel erg bang, angstaanjagend bang!" De dienstknecht van de Heere zei, "Laten we bidden, dat jouw angst, je nu zal verlaten in de naam van onze Heere." Ik zei, "Amen" en we baden. Al vrij snel voelde ik, dat alle angst mij verliet en er kwam een onvoorstelbare vreugde, waardoor dood gaan, het beste leek te zijn, wat mij kon overkomen. Ik begon te glimlachen en te lachen terwijl iedereen naar mij keek. Zij konden allemaal zien, dat ik veranderde van somberheid naar blijdschap. Ik was aan het glimlachen, springen en aan het zingen.
Maxima:
Mijn dochter voelde onmiddellijk vreugde in haar hart komen en begon te eten. Ze at een beetje van alles, zeggende, "Als ik niet terugkeer, heb ik in ieder geval gegeten en ben ik vol."
Angelica:
Iedereen begon te lachen en vroeg, "Waarom gedraag je jezelf zo, in plaats van verdrietig te zijn ben je blij, je bent zo vreugdevol?" Ik vertelde hen, "Logisch, ik ga de Heere zien, Ik zal bij Hem zijn, maar ik weet niet of ik terugkom, dus wil ik al mijn bezittingen weggeven." Zij staarden mij allemaal aan en vroegen, "Ga je al je bezittingen weggeven?" Mijn moeders ogen stonden wijd open van verbazing!
Maxima:
Mijn dochter begon haar dingen weg te geven. Ze gaf alles weg, alles! Vrouwen van de kerk waren bij ons, zoals gewoonlijk en ze gaf aan iedereen iets. Toen ik naar haar intenties vroeg, zei ze, "Als 5
ik terugkom, dan kunnen ze alles aan mij teruggeven, maar als ik niet terugkom, dan mogen ze alles houden."
Angelica:
Ik kan me voorstellen hoe verdrietig mijn moeder zich gevoeld moet hebben, toen ik dat zei. Maar ik voelde mij zo blij, toen ik alles begon weg te geven; mijn kleding, mijn bed, mijn mobieltje, alles, met één voorwaarden; Als ik terugkom, moet alles weer aan mij worden teruggegeven. Zij begonnen allemaal te lachen.
Maxima:
Zij was vastberaden, maar als een moeder, voelde ik zoveel verdriet. Het was niet makkelijk. Ik vroeg mij af, "Heere, als het moment aanbreekt, hoe zal het zijn?" Ik kon het niet begrijpen. Terwijl zij begonnen met bidden, was ik dingen in huis aan het organiseren. Zij zeiden, "Zuster, kom laten wij bidden." Maar ik antwoordde, "Begin alvast maar, ik zal er later bij komen. Laat mij deze taak nog even afmaken."
Angelica:
Ze bleven mij allemaal observeren, terwijl wij baden. Ik bad, "Heere, ik wil Uw wil doen. U bent niet een man, dat U zou liegen of berouw zult hebben. Ik weet dat U echt bent. Als ik niet in staat bent om Uw taak te volbrengen, dan is het beter dat U mij meeneemt en daar laat; maar als ik Uw wil zal kunnen volbrengen, breng mij dan terug, maar help mij om de waarheid te vertellen, bereid mij voor, help mij om te preken en om te vertellen, dat de mensen zich moeten bekeren." dat was mijn kortste gebed. Ik vertelde dit aan de dienstknecht van de Heere en zei, "Vertel mijn moeder niet wat ik tegen de Heere gezegd heb." Hij antwoordde, "Ik zal het haar nu nog niet vertellen, maar als de Heere je eenmaal weggenomen heeft, zal ik het haar vertellen." We bleven bidden en kwamen samen in een gebedscirkel.
Maxima:
Om 15.30 uur, vertelde de Heere aan Zijn dienstknecht om mijn dochter te zalven. Sommige van ons gingen de kamer in en zalfden haar. Hij gaf ons twee minuten om haar helemaal te zalven, vanaf haar haren, alles, haar hele lichaam. Ze was volledig gezalfd.
De Dood
Angelica: Mijn moeder en een andere vrouw van de kerk, Fátima Navarrete, zalfden mij met olie. Maar terwijl ze mij zalfden, voelde ik dat iets mij bedekte, het was alsof glas mij omringde. Het is moeilijk uit te leggen. Het voelde alsof ik bedekt was met iets, als een wapenuitrusting en ik kan niet verklaren, waarmee ik bedekt was. Hierna, wanneer zij probeerde om mij aan te raken, konden zij dat niet meer.
Maxima:
Terwijl wij aan het bidden waren over Angelica, probeerde ik mijn handen op haar te leggen, maar ik kon haar niet aanraken! Ze had een of ander soort van bedekking om haar heen. Het was vreemd maar niemand kon haar aanraken! Deze bedekking was 30 cm dik om haar heen, van de bovenkant van haar hoofd tot de onderkant van haar voeten. Daar schrok ik het meeste van. Ik heb wel meer mijn handen opgelegd in de dienst van de Heere, maar zoiets als dit, was nog nooit gebeurd. Ik zei, "O, er moet wel iets aan de hand zijn," en ik begon te bidden en de Heere te danken. Plotseling voelde ik enorme vreugde. Het verdriet was uit mijn hart weggegaan, de pijn was weg en ik voelde mij nu vreugdevol en blij! Wij bleven bidden en om ongeveer 16.00 uur viel mij dochter op de grond.
Angelica:
Tijdens het bidden voelde ik mij kortademig; ik kon amper ademen. Ik voelde een pijn in mijn buik en in mijn hart. Ik voelde dat mijn bloed langzamer ging stromen en ik voelde een enorme pijn over heel mijn lichaam. Het enige wat ik kon zeggen was, "Heere, geef mij kracht, geef mij kracht!" omdat ik voelde dat ik niet zo verder kon. Ik had geen kracht, het was mij aan het verlaten! Toen ik naar de hemel opkeek, in de geestelijke wereld, niet met mijn fysieke ogen, zag ik dat de hemel zich opende. Ik zag engelen, niet twee of tien, maar miljoenen van hen verzamelden zich. In het midden van die miljoenen engelen zag ik een Licht, 10.000 keer helderder dan de zon. En ik zei: "Heere, dat bent U, Die komt!"
Maxima:
Toen ze neerviel, probeerden we haar op te laten staan, maar ze was niet in staat om uit zichzelf te blijven staan. Op dat moment konden we haar nog aanraken. Ze zei, "Bid, ik heb geen kracht. Mamma, ik heb geen kracht en ik voel pijn." Eerst, voelde ze pijn in haar hart, en vervolgens ging de pijn naar beneden, in de buurt van haar buik. We bleven bidden en smeken tot de Heere. De Heere nam haar leven!
Toen ze neerviel, probeerden we haar op te laten staan, maar ze was niet in staat om uit zichzelf te blijven staan. Op dat moment konden we haar nog aanraken. Ze zei, "Bid, ik heb geen kracht. Mamma, ik heb geen kracht en ik voel pijn." Eerst, voelde ze pijn in haar hart, en vervolgens ging de pijn naar beneden, in de buurt van haar buik. We bleven bidden en smeken tot de Heere. De Heere nam haar leven!
Nooit eerder in mijn leven had ik iemand zien sterven. Ik moest het aanzien dat mijn dochter gekweld werd! Het was helemaal niet gemakkelijk! Ik kon haar laatste paar woorden niet verstaan en op het laatst stopte ze. Ik plaatste mijn hand op haar gezicht en een spiegel tegen haar mond, om te zien of ze nog ademde. Ze ademde niet meer, dat was opgehouden. Ik hield haar vast, ze was nog warm, zoals gewoonlijk. Ik nam een laken en bedekte haar en in een korte tijd werd ze koud, erg koud. Haar haar hing naar achteren, zoals dat gebeurd bij de haren van een dode en zij werd ijzig koud.
>>> Pagina 2
>>> Pagina 2